Carnaval. Retraite zonder stilte

Stuitte het zien van mal verkleedde gezinnetjes en carnavalsartiesten als Vieze Jack bij mij op totaal onbegrip; het lezen van de post op zijn website van Jan van Mersbergen, de schrijver van ‘Carnaval, een levensverhaal’, heeft mijn mening wel wat doen veranderen:

“Een definitie van Carnaval die in mijn grote non-fictieboek over ons volksfeest staat: Carnaval is een retraite, maar dan zonder de stilte.  Nu vragen rumoerige drukke tijden, waarin mensen graag schreeuwen, vanzelfsprekend om stilte. Lekker een week zonder mobiele telefoon en zonder internet op een duin naar de zee zitten staren kan enorm helpen jezelf terug te vinden, als je jezelf in dat geschreeuw verloren bent, maar hoe vind je een evenwicht tussen dat gillen en dat niets? Dat kan alleen in gesprek.  Carnaval is contact maken. Carnaval is vertellen én luisteren. Mits de omgevingsmuziek niet te hard staat…..De muziek is wel een versneller van de sfeer en daardoor ook van gesprekken. De muziek is een van de constante factoren, naast het verkleden, het rollenspel, de optocht en andere tradities, maar in feite staat alles in dienst van het gesprek.

In een tijd waarin gesprekken bijzonder moeilijk zijn is dat de kernwaarde van Carnaval” Jan van Mersbergen