De kleine Deugden – Natalia Ginsburg

Beschrijving

Natalia Ginzburg schreef deze essays tussen 1944 en 1960, een collectie van elf portretten over het leven, waarin Ginzburg bekende voorwerpen en ervaringen – versleten schoenen, spaarpotten, gehaktballen, kindertijd, stilte – transformeert tot onderwerpen van grote betekenis. Terwijl ze wordt achtervolgd door het fascisme richt Ginzburg haar blik op dat wat ons leven vormgeeft: vriendschappen, relaties en het ouderschap.

“Het ontwapenend stuk over het vroege huwelijksleven maakt plaats voor de herinnering aan de moord op haar man door de fascistische politie. “Maar dat was de beste tijd van mijn leven, en pas nu het voor altijd van me weg is – pas nu besef ik het.”

Terwijl ze over schoenen schrijft en zichzelf vergelijkt met een vriendin, merkt ze op dat het gebrek aan kinderen van haar vriendin betekent dat “ze kan toegeven aan de verleiding om haar leven te laten mislukken”.

Het meest aangrijpende van alles is misschien wel een ongezouten stuk over haar vriend, de dichter en romanschrijver Cesare Pavese, geschreven een paar jaar nadat hij zelfmoord pleegde ‘in een hotel in de buurt van het station; hij wilde sterven als een vreemdeling in de stad waartoe hij behoorde”. (the Guardian)

Natalia Ginsburgh schrijft in een sobere stijl, zonder opsmuk waarover ze zelf zegt: “Het is vooral een oudere gerenatie die moeite heeft met die stijl, mensen die nog altijd verliefd zijn op de leugen, op sluiers en maskers van de werkelijkheid.”( S. Kollaard VK)